27 Mayıs 2009 Çarşamba

Kaçırıyorum muyum?

Günler gerçekten çok kısa...

Hep söylediğim birşey var, "hafta artık 10 gün olmalı,7 gün bana yetmiyor!", a tabi buna o zaman daha çok çalışmamız gerekecek gibi yorumlarda geliyor ama olsun ya en azından 3 gün tatil olsun, iş saatleri azaltılsın ama 1 gün fazla işe gelelim... oof ne bilim oturup düşünelim, beyin fırtınası yapalım, bişeyler bulalım ya lütfen:(( Bana ciddi ciddi yetmemeye başladı, g
özlerim sürekli saatte sanki, hep bişeyler için deadline' larım hem yapılması gereken bir dolu işim var.

Tamam iş bu, gelir geçer, peki ama ya hayat...

***

Canım oğlum bütün günü toplantılar arasında geçirdiğim gün -dün- evden çıkanların arkasından el sallamaya başladı ve ben bunu telefonda öğrendim, mutluluktan gözlerim doldu, ortam müsait olsaydı salardım gözyaşlarımı ama yapmadım, yapamadım.

Eve geldim, daha büyümüştü sanki gerçi hergün bıraktığımdan daha büyümüş gibi geliyor,daha hızlı emekliyor, daha belirgin tepkiler veriyor. Örneğin oyuncaklarının farklı yönlerini keşfetmeye başladı, uzun zaman önce aldığım bir oyuncak vardı - yaşına uygun değildi ama şekilleri ve renkleri yavaş yavaş öğrensin diye almıştım- artık 2 akşamdır onunla oynuyoruz, yerlerini kendi bulamasada elindekileri küpün içine koyması gerektiğini anladı, olur olmadık zorluyo -çok tatlı bu arada:)- ama tabi yatma vaktine yakın olduğu içinde biraz huysuzluk yapıyor.

Ayrıca sarılmaya, kucaklamaya başladı, ayrılmak gittikçe zor oluyor. Kucağımdayken yada yerde kendi kendine oynarken çok tatlı sesler çıkartıyor, çok bilinçli olmasada ma-ma-ma ve ba-ba-ba diyor, bilinçli olmadığından
da emin değilim aslında. Birgün ben yokken konuşcak ve ben telefonla öğrenecem diye ödüm kopuyor...

Aaa bide
müzikle birlikte oynuyor artık:) Kendi cdlerini dinlerken hiç oynamamıştı, ya müzik uygun değildi yada biz oynamıyorduk, bilmiyorum, ama bizimde dinlediğimiz bir müzik çalınca, bayılıyor:) Aslında normalde televizyon izlemesi yasak -yaklaşık 2 yaşına kadar- ama digiturkte 441 ve 444 nolu kanalları dinlemesine izin veriyoruz, bir popo sallıyor, süper:)

Zaman su gibi akıyor ve benim canım oğlum büyüyor...

**Oğluşum, herşey bir yana senin varlığın, hayatıma kattığın mutluluk bir yana. Annen olmayı, her adımında yanında olmayı, büyüdüğünü görmeyi dünyaya değişmem. Ve tabi ki sevgilim, teşekkür ederim herşey için...**

1 yorum:

lunawar dedi ki...

seni sakinleştirebilmeyi isterdim canım arkadaşım ama ben insanın isyankarken birşeyi daha kısa yoldan başarabileceğine inanlardanım:) bazen bundan zarar görsek de.. biliyorum sen de öylesin..
bütün gününü ve her gününü veletinle geçirebilmen dileğiyle:))