kadıköy-eminönü-galata

cumartesi sabahlarına ayrı bir keyifle uyanıyorum, evi ve minik adamı hazırladıktan sonra kendimi yollara atıyorum,
vapura biniyorum, müzik dinliyorum, etrafa bakıyorum, çay içiyorum, işi düşünüyorum, hiç bişey düşünmüyorum,
yürüyorum, soluklanıyorum, fotoğraf çekiyorum, öğreniyorum, arada "hıım anladım" ya da "nasıl olucak şimdi bu" diyorum,
kapının önüne çıkıp göz ucuyla galata kulesine bakarken bir yandan kahve içiyorum,
arada kulağıma perküsyon sesleri bazen de üst katta ki flamenko danscılarının ayak sesleri geliyo,
çay içiyorum, öğrenciyim ya defterime not alıyorum, denemeler yapıyorum, keyif alıyorum...

ve 5 saatin sonunda yorgun ama mutlu, vapura atlayıp minik adama doğru harakete geçiyorum...