bir pazartesi.

hayat yavaş yavaş normale dönüyor, hep böyle mi gidecek derken bu iniş çok hoşuma gitti.
bir süredir normal iş saatinde evime gidebiliyorum, minik adamla çerez eşliğinde yumurtaları izleyip
resim yapabiliyor ama en güzeli tulumunu giydirip uyku öncesi yatak muhabbetine girebiliyorum.
abarttık hatta son bir haftadır beraber uyuyoruz, ailece hem de, saat dokuzdan sonra ararsanız bilin ki pireler uçuyo:)
tabi böyle bol uykulu bir haftanın ardından cumadan başlayarak hareketli bir haftasonu geçirdik.
cuma günü neredeyse evimizin dibinden geçti ralli arabaları ancak biz hiiiç oralı olmadık nedense.
bizim işimize yarayan kısmı erken ofisten çıkıp sevgilimle kadıköy sokaklarında başbaşa iki saat geçirmek oldu, özlemişim.
kaçamak yaptık ya vicdan yaptı bu biraz bizde, minik adamla parkta gezdik sonrasında, napalım:)
.
kim demiş çocuk olunca sosyal hayat ölüyo diye:) tamam sekteye uğruyo falan ama ölmüyo yaa, dalgalanıyo...
geçen hafta cumartesi aynı saatlerde fosur fosur uyurken bu hafta cumartesi harika bir ev partisine katıldık mesela.
ev sahibemiz Umo, sangria kraliçesi Luna, Nazo, Öz, Nili ve diğer 20 kişi ile beraber Gökçekız ve Tolga'sı için toplandık.
iyi ki varsınız yahu! he Gökçekız, gidin iyi eğlenin ama dönün emi:) öperim hepinizi.
aslında böyle bir eğlenceden sonra pazar günü ordan oraya yatmak lazım dimi ama yok kısmet olmadı.
annemle beraber kendimizi mutafağa attık ve başladık temizlemeye, annem olmasaydı bir kenara yığılır kalırdım valla.
annem ya, canım ya çok yoruldun izin gününde benim için, teşekkür ederim tatlım!
aa bu arada ayyy amma da pismiş bu kadın demeyin tersine bunların hepsi fazla titizlikten oluyo :)

ben böyleyim işte bu sabah, yeşil zemin üzerine grili beyazlı dalgalar hakim ruhuma,
pazartesi pazartesi iyi bir noktada sayılırım ama di mi?
bol şanslar dileyesim geldi neden bilmiyorum, neyse hadi herkese iyi haftalar, kaçtım...