emzik bırakma günlüğü.II.

emziği bıraktırmaya çalıştığımızdan daha önce bahsetmiştim, ilk bikaç hafta hem onun için hem de bizim için çok zor oldu. her saat başı kurulmuş saat gibi sordu, olmadığını söylediğimizde ağladı, zaman zaman dayanamayacağımızı düşündük ama atlattık. dışarı çıkarken, markete giderken ya da arkadaşları ile buluşurken hafif bir korku oluyodu içimizde ya birinin emziğini kaparsa ya da kendininkini tutturursa diye, hem biz dikkatli davrandık hemde arkadaşlarımız çok destek oldular, minik adamın olduğu yerlerde mümkün oldukça kendi veletlerine emzik vermediler.
.
iki haftanın sonunda artık emziğini sormaz veya gördüğü zaman ilgilenmez oldu. bıraktırmayı düşünenlere en önemli iki tavsiyem: zamanını kollayın ve öyle bir zamanda bıraktırın ki bir daha geri dönüşü olmasın ve tabi ki tutarlı olun. söylemesi kolay uygulaması çok zor biliyorum ama bizim en önemli kazancımız bu oldu. başlangıç olarak evdeki, çantalardaki tüm emzikleri toplayıp sakladım ve ne sevgilime ne de bakıcımıza, kimseye nerde olduklarını söylemedim -hatta şu an kendim  bile hatırlamıyorum nerde olduklarını- böylelikle zor durumda kalmayacaklardı. minik adam sorduğunda herkes aynı cevapları verdi ki daha kolay inansın ve daha çabuk unutsun. bazı çocuklar için emziğin anlamı çok büyük, minik adam içinde öyleydi o yüzden her istediğinde uzun süre ağlatmaktansa en sevdiği oyunlarla -bizim için suyla oynamak ve saklambaç oynamak- ilgisini başka noktalara çektik.
.
sonuç mükemmel, artık emzik istemiyor! hatta emziği bıraktırma sebebimiz olan dişlerinin bozulması bile düzeldi sanki ya da bana öyle geliyor:) emziği hayatımızdan çıkardık çıkarmasına ama hayatımıza yeni giren bazı alışkanlıklar oldu: bol bol uyku vakti sohbeti ve işaret parmaklarını ağzına sokma. sohbetlerimizi ara ara yazıyorum, ancak uykuya geçme süresi bazı günler -anlatmak istediklerine bağlı olarak- bir saati bulabiliyor yine de sevgilim de bende çok keyif alıyoruz sonuçta sakin bir ortamda onunla sohbet etmek gibisi yok. fakat şu parmak olayını ne yapacağız bilmiyorum, parmağını kesinlikle emmeye çalışmıyor, sadece tırnağını dişine takıyor. nazikçe çıkarmasını istiyoruz, bakalım zamanla göreceğiz ne olacağını...
.
ayrıca uyku arkadaşlarına da biraz düşkünleşti, bobo ve battiye. batti, minik adam daha doğmadan ananesinin çok beğenenerek aldığı polar bir battaniye ve bobo ise yumuşak köpeği. battiye gözümüz gibi bakıyoruz, bir daha bulamayız ancak bobo ikeadan. her ikisini de bilinçli olarak sevdirmeye çalıştığımız söylenemez, zamanla gelişti aslında. ilk başlarda battiyi kullanışlı diye sürekli yanımıza alıyorduk, sonrasında O da battiyi yanında istemeye başladı. karşı çıkmadık, yazın 45 derece sıcağında kucağında polar battaniye ile uyudu, doktorda, arabada, evin dışında olduğumuz hemen hemen heryerde batti de bizimle. bazen boboyu da yanına almak istiyor ama bobo çantada taşınmayı sevmediği için genelde evde kalmayı tercih ediyor:)

.

bobo ve battiyi bıraktırma gibi bir düşüncemiz yok, ne zaman isterse bırakabilir. ama emzik olayı süper oldu, düşünen ailelere kolay gelsin ve darısı başınıza diyorum...